Duyu Bütünleme Nedir?

Deneyimlerimiz süresince çevremizden ve vücudumuzdan gelen duyusal bilgileri yorumlarız. Bu bilgiler duyusal sistemler aracılığı ile merkezi sinir sistemine alınır, işlemlenir ve ayırt edilir. Klasik olarak bildiğimiz görme, işitme, koku, tat gibi duyusal sistemlerin yanında vestibüler, taktil ve propiosepsiyon adı verilen üç temel duyusal sistemden gelen bilgiler de merkezi sinir sistemimiz için çok önemlidir.

Duyu bütünleme, kişinin vücudundan ve dış çevreden gelen duyusal bilgileri, vücudu etkin bir şekilde kullanmayı imkan verecek şekilde işlemlendiği nörolojik bir süreçtir ( A. Jean Ayres, 1989).

Oyun Nedir ve Duyu Bütünleme Süreci İle Nasıl İlişkilendirilir?

Oyun; çocuğun yönlendirdiği, yaratıcı ve motive edici bir süreçtir. Genellikle belirli bir hedefe yönelik olmayan ve spontane gelişen aktiviteler içerir. (Woolley & Lowe, 2013; White & Stoecklin, 2011; Clements, 2004; Brussoni, Olsen, Pike & Sleet, 2012).

Çocuklar oyun oynarken birçok kavramı içeren çeşitli rolleri, normları ve değerleri öğrenirler. Kaba ve ince motor beceriler de dahil olmak üzere fiziksel kazanımlar elde ederler. Yaratıcılık, karar verme, problem çözme ve kuralları takip etme gibi bilişsel yeteneklerini oyunla geliştirirler (Brussoni, Olsen, Pike & Sleet, 2012).

Bir oyun alanında, serbest bir oyuna aktif olarak katılmaları, çocukların sosyal gelişimini ve yaşıtlarıyla etkileşimlerini arttırır. Larouche ve arkadaşlarının yaptığı bir çalışmada (2016), oyun alanlarında daha fazla vakit geçirebilen çocukların yaşıtlarıyla daha iyi bir etkileşimlerinin olduğu ve psikososyal olarak daha sağlıklı bir gelişime sahip oldukları gösterilmiştir.

OYUN, çocukların oyun alanlarında tüm duyusal sistemler tarafından alınan bilgilerin duyu bütünleme süreci içerisinde işlemlenerek ve uygun cevapların açığa çıkarılması için gerekli ortamı oluşturur.

Kaynaklar

Aspden, R., & Todd, B. (2007). Brief Report: Designing a Playground for Children with Autistic Spectrum Disorders––Effects on Playful Peer Interactions. J Autism Dev Disord. 36 (7), 1192- 1196.

Brussoni, M., Olsen, L., Pike, I., Sleet, D. (2012). Risky play and children’s safety: Balancing priorities for optimal child development. International Journal of Environmental Research and Public Health. 9, 3134- 4148.

Wooley, H. & Lowe, A., (2013). Exploring the relationship between design approach and play value of out- door play spaces. Landscape Research. 38(1): 53-47.

Bir yanıt yazın

Open chat
Merhaba size nasıl yardımcı olabilirim ?